Ο Αλχημιστής, ο ήρωας του μυθιστορήματος του Πάολο Κοέλιο, έψαχνε το χρυσάφι σ´ όλο τον κόσμο, τράβηξε τα μύρια όσα και τελικά ο θησαυρός ήταν κρυμμένος σπίτι του. Έτσι και εμείς, ψάχνουμε δεκαετίες τώρα επενδύσεις σε Ανατολή και Δύση, πειραματιζόμαστε με επιχειρηματικά μοντέλα που δεν μας ταιριάζουν και προσπερνάμε τον πλούτο που είναι μπροστά στα μάτια μας: το πάντρεμα της μοναδικής ομορφιάς του τόπου με τη βαριά πολιτιστική ιστορία μας.
Ευτυχώς που κάθε τρεις και λίγο μεγάλα ξένα ΜΜΕ και τουριστικά πρακτορεία που διακινούν άπειρο κόσμο, μας το θυμίζουν. Βαθμολογούν σημεία της χώρας μας με άριστα και τα κατατάσσουν στους επίγειους παραδείσους. Άλλοτε την Σαντορίνη, άλλοτε την Μύκονο, άλλοτε μικρά σχεδόν άγνωστα νησιά σε Αιγαίο και Ιόνιο. Φέτος, ήταν η σειρά της μαγικής Κρήτης να καταταγεί στους 4 καλύτερους προορισμούς του πλανήτη.
Στα 10 χρόνια της κρίσης, οι πολιτικοί μας δεν κατάφεραν να συγκεκριμενοποιήσουν πώς θα ξεκολλήσει το κάρο από τη λάσπη. Εάν συγκεντρώσει κανείς όλα όσα έχουν ακουστεί από υπουργούς και βουλευτές από το 2009 μέχρι σήμερα για το νέο αναπτυξιακό μοντέλο της χώρας, γράφει το ανθολόγιο της σύγχρονης ελληνικής μπουρδολογίας, που θα αποδεικνύει από μόνο του γιατί κάνουμε κύκλους γύρω από την ουρά μας.
Μόνο που η ζωή ακολουθεί τους δικούς της δρόμους ερήμην των πολιτικών. Η Ελλάδα αποκτά χρόνο με τον χρόνο όλα τα χαρακτηριστικά της Φλόριντα των Ηνωμένων Πολιτειών. Γίνεται το θέρετρο της κεντρικής Ευρώπης. Άγγλοι, Γάλλοι, Γερμανοί, Ολλανδοί, Δανοί, Σουηδοί και Ιταλοί κατακλύζουν από τον Μάιο μέχρι και τον Οκτώβριο κάθε γωνιά της χώρας. Έρχονται και ξανάρχονται σε ξενοδοχεία, ξενώνες και βίλες ενώ όλο και περισσότεροι αγοράζουν σπίτια και τα αναπαλαιώνουν με απόλυτο σεβασμό στην παράδοσή μας. Κάτι που δεν κάνουν οι περισσότεροι από εμάς. Ακόμη και τα σχεδόν δύο χρόνια της πανδημίας βλέπουμε το πάθος των ξένων να έρθουν στην χώρα μας μόλις ελευθερωθούν.
Η Ελλάδα μετατρέπεται σταδιακά σε δεύτερη πατρίδα των ευκατάστατων Ευρωπαίων και αρκετών πλέον πλούσιων Ρώσων. Αρκετοί μάλιστα, κυρίως Γερμανοί, μόλις συνταξιοδοτούνται, ζουν σχεδόν 6 μήνες τον χρόνο εδώ. Όπως οι συνταξιούχοι Αμερικανοί και οι εύποροι Καναδοί που μόλις πιάσει ο Οκτώβριος φτιάχνουν βαλίτσες για να ξεχειμωνιάσουν στο Μαϊάμι. Αυτό ακριβώς μπορεί να γίνει και στην Ελλάδα σε μεγάλη κλίμακα.
Πολλές ελληνικές τουριστικές επιχειρήσεις είναι σοβαρές. Παρέχουν υπηρεσίες μοναδικές, με οργάνωση και επαγγελματισμό. Υπάρχουν όμως και κάθε λογής αετονύχηδες σε ένα σωρό επαγγέλματα που συναντά ο ξένος στη χώρα μας. Αυτή είναι η γάγγραινα της νέας Ελλάδας. Εάν στην κατεργαριά προσθέσει κανείς το κακό οδικό δίκτυο, την κακή σηματοδότηση που αποσυντονίζει εμάς, πόσο μάλλον τους ξένους, αλλά και την πλήρη διάλυση του συστήματος υγείας, είναι προφανές πού πρέπει να στοχεύσει το κράτος τα επόμενα χρόνια. Είναι συγκεκριμένες δουλειές που έχει να κάνει η όποια κυβέρνηση.
Η μετατροπή της Ελλάδας σε θέρετρο της Ευρώπης θα ενεργοποιήσει εκατοντάδες παράλληλες δράσεις. Για να λειτουργήσει το μοντέλο της Φλόριντα, χρειάζεται από γιατρούς και μηχανικούς μέχρι σύγχρονους οργανωμένους αγρότες, καθώς τα προϊόντα που παράγει η Ελλάδα είναι μοναδικά και γίνονται ανάρπαστα εντός και εκτός της χώρας.
Οι πυλώνες πάνω στους οποίους στηρίζεται τα τελευταία χρόνια η χώρα για να μην καταρρεύσει πλήρως είναι 5-6. Η δυναμική, όμως, εδώ και χρόνια μετά την ναυτιλία βρίσκεται στον τουρισμό και η διεύρυνσή του μπορεί να γίνει σύντομα, αφού το προϊόν έχει μεγάλη ζήτηση και τα αποτελέσματα θα είναι άμεσα. Αυτή είναι η βιώσιμη ανάπτυξη που αναζητά η κυβέρνηση. Και μπορεί να γίνει τώρα με πρώτο κανόνα το λογικό και σταθερό φορολογικό σύστημα.
Εάν αποτρέψουμε ή δυσκολέψουμε αυτή την εξέλιξη από το πολύ κουβεντολόι ή γιατί δεν καταλαβαίνουμε τη σπουδαιότητά της, ας θυμόμαστε ότι υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές. Η Ισπανία κάνει ήδη αυτή τη δουλειά και η Πορτογαλία μπορεί να τα καταφέρει μια χαρά. Όσο για εμάς, δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να συνωστιζόμαστε το κρίσιμο διάστημα στις κοσμικές περιοχές, να πληρώνουμε πανάκριβα δωμάτια, ακόμη ακριβότερα εστιατόρια και μπαρ και μετά να γκρινιάζουμε.
Αυτό ισχύει και για φέτος, παρ’ότι οι τουρίστες θα είναι λιγότεροι συνολικά στην καρδιά του καλοκαιριού, τα νησιά θα βουλιάξουν. Καιρός να ανακαλύψουμε τον Αύγουστο ξανά τα χωριά μας. Τα χρόνια της πλαστής ευημερίας και της σπατάλης πήρανε τα μυαλά μας αέρα. Τι σόι πετυχημένος ήσουν εάν δεν έκανες διακοπές στις Κυκλάδες, στην Κρήτη, στη Ρόδο, στην Κέρκυρα και στα ακριβά θέρετρα της Χαλκιδικής και της Πελοποννήσου; Τι θα έχεις να λες τον Σεπτέμβρη στο γραφείο, ότι είσαι παρακατιανός και πήγες φιλοξενούμενος στο χωριό του φίλου σου; Η κρίση με τις χιλιάδες συμφορές που έφερε για όλους, μας προσαρμόζει σε μια νέα πραγματικότητα που είναι όμοια με την παλιά των δεκαετιών του ’60 του ’70 και του ’80. Τότε που οι άνθρωποι ήταν κοντά, γέμιζαν τις αυλές στα σπίτια των χωριών, έτρωγαν, έπιναν και γλεντούσαν με λίγα χρήματα και πολλά γέλια.
Δόξα τω Θεώ, για τους Έλληνες η Ελλάδα έχει πέντε μήνες καλοκαίρι και όποιος επιθυμεί να πάει σε νησί, ο Ιούνιος και ο Σεπτέμβριος είναι υπέροχοι μήνες. Μπορεί να τα απολαύσει όλα στις μισές τιμές και με καλύτερη εξυπηρέτηση. Ας αφήσουμε τον Αύγουστο στα νησιά, σε αυτούς που μπορούν να τον πληρώσουν. Να το δούμε ψύχραιμα, όχι συναισθηματικά. Και να πούμε ότι, όπως οι Γερμανοί πουλάνε Μερσεντές, BMW και ηλεκτρικές συσκευές, εμείς πουλάμε ηλιοβασίλεμα και θάλασσα στο πιο όμορφο οικόπεδο της Ευρώπης.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
