Κλεινόμαστε λοιπόν στα σπίτια, δουλεύουμε όσοι μπορούμε διαδικτυακά και οι υπόλοιποι πάμε στις δουλειές κυκλικά, με ευλαβική εφαρμογή των μέτρων. Το στρίμωγμα στις στάσεις και στα λεωφορεία δεν παίζει. Αν χρειαστεί, το ωράριο εργασίας θα επιμηκυνθεί και άλλο, ώστε οι εργαζόμενοι να μετακινούνται σε κύματα. Οι βόλτες στις πλατείες και τα πάρκα απαιτούν μεγάλη προσοχή, χρειάζονται αποστάσεις και οι παρέες να μην ξεπερνούν τα τέσσερα άτομα. Βαρύ και επώδυνο για γονείς, παιδιά και νέους, αλλά αναγκαίο.
Είναι προφανές ότι δεν μπορεί να γίνει -ακόμη -γενικευμένη απαγόρευση. Οι πληγές της περασμένης άνοιξης είναι μεγάλες. Είναι τεράστιο το οικονομικό κόστος. Αν χρειαστεί να κλείσει ξανά η χώρα θα σημαίνει ότι το σύστημα υγείας γονάτισε και η κυβέρνηση επέλεξε αντί να μετράμε φέρετρα, προτιμότερο να βαθύνει η ύφεση και η φτώχεια. Δεν είναι δύσκολο να δοκιμαστούν οι αντοχές των νοσοκομείων. Το ΕΣΥ είναι γερασμένο και εγκαταλελειμμένο πολλά χρόνια. Η φιλοτιμία και ο πατριωτισμός των περισσότερων γιατρών και νοσηλευτών δεν αρκεί. Μην ξεχνάμε τι συνέβη στο Μιλάνο, μια από τις πιο σύγχρονες και οργανωμένες περιοχές της Ευρώπης. Εκεί που αποφάσιζαν οι γιατροί ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει με τεράστιο- δια βίου- κόστος στην ψυχική τους υγεία.
Για να αποφύγουμε αυτή την τραγωδία πρέπει να ζούμε σε συνθήκες αυστηρής καραντίνας και ας μην την αποκαλούμε έτσι. Και είναι ρεαλιστικό, παρότι δύσκολο, οι περισσότεροι από τους μισούς κατοίκους του λεκανοπεδίου να μείνουν σπίτι. Προκύπτει από τους αριθμούς. Το 22% του πληθυσμού είναι άνω των 65 ετών. Οι άνθρωποι αυτοί είναι αναγκαίο να μένουν σπίτι. Ακολουθούν όσοι δεν εργάζονται είτε από επιλογή είτε βρίσκονται στην ανεργία. Αυτοί δεν γίνεται να κυκλοφορούν. Οι φοιτητές, όσο περίεργο και αν ακούγεται για 20ρηδες, πρέπει να βάλουν πλάτη. Τα μαθήματα των πανεπιστημίων έτσι κι αλλιώς γίνονται εξ αποστάσεως, άρα τα παιδιά πρέπει να κάνουν την καρδιά τους πέτρα και να υφίστανται τον εγκλεισμό. Στα ΑΕΙ λειτούργησε αυτό πέρυσι και φέτος θα είναι καλύτερα.
Για τους μαθητές συμφωνούμε όλοι ότι το σωστό είναι να πηγαίνουν σχολείο ,αλλά μην γελιόμαστε και εκεί μεταδίδεται ο ιός. Είτε όλα μαζί, είτε κυκλικά. Άλλωστε λειτουργούν με τον εξής παραλογισμό. Οι κανόνες λένε ότι απαγορεύονται οι συναθροίσεις άνω των 9 ατόμων και στις τάξεις υπάρχουν 26 μαθητές και ο δάσκαλος. Ελπίζω αυτές τις μέρες το υπουργείο να προετοιμάζεται πυρετωδώς για την εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Φέτος δεν υπάρχουν δικαιολογίες, δεν πρόλαβα, δεν ήξερα, δεν άκουσα.
Όσο για την μετακίνηση από νομό σε νομό, αυτό το μέτρο δείχνει πως θα διατηρηθεί για τουλάχιστον δύο μήνες από σήμερα. Είναι ένα ακόμη πλήγμα στην οικονομία ,όμως μοιάζει με αναπόφευκτη κίνηση. Έχει σημασία να κρατηθεί η περιφέρεια όρθια. Πρώτον, για την παραγωγή προϊόντων, δεύτερον, πιθανότατα τις δύσκολες ώρες,να χρειαστεί μετακίνηση ασθενών σε μεγάλα νοσοκομεία των Ιωαννίνων, της Πάτρας, της Λάρισας και πάει λέγοντας. Άρα πρέπει να υπάρχουν άδεια κρεβάτια. Τρίτον, είναι άδικο για τους ανθρώπους της επαρχίας που γλίτωσαν, με μικρά τραύματα το καλοκαίρι, να αρρωστήσουν τώρα.
Είναι ανάγκη, με τις προβλέψεις για το τρίτο κύμα, που μακάρι να μην επαληθευτούν , οι αρμόδιοι φορείς να οργανώσουν στήριξη και βοήθεια σε ηλικιωμένους μοναχικούς ανθρώπους αλλά και σε γυναίκες και παιδιά που πέφτουν συχνά θύματα κακοποίησης. Πλέον ξέρουμε τι συμβαίνει σε πολλές οικογένειες όταν σφραγίζει η πόρτα για μέρες. Όπως, επίσης, οι δήμοι να κάνουν έγκαιρη καταγραφή των οικογενειών που έχουν πρόβλημα επιβίωσης και να διαθέσουν όλες τις δυνάμεις τους στην ανακούφιση αυτών των ανθρώπων.
Πάμε τώρα στους εργαζόμενους. Το 40% που δουλεύει από το σπίτι εύκολα μπορεί να γίνει 50 η 60%, στον δημόσιο τομέα δεν θα καταλάβει κανείς την διαφορά. Άρα, στην ουσία αυτοί που πρέπει να κινούνται στην Αττική είναι οι μισοί εργαζόμενοι της και μάλιστα σε κυκλικό ωράριο.
Θα πείτε και θα αντέξει η οικονομία έτσι; Αυτό είναι οριστική ταφόπετρα στην κατανάλωση. Αλήθεια είναι αυτό. Είναι καλύτερο όμως από το κατεβάσουμε πλήρως τα ρολά. Τότε, τελειώνει και η παραγωγή.
Όσο για την κυβέρνηση, είναι σε εξαιρετικά δύσκολη θέση. Έχει τα εθνικά θέματα σε έξαρση, την διαχείριση της ακραίας φτώχειας αλλά και το προσφυγικό. Πόσο θα αντέξει ο κρατικός κορβανάς να μοιράζει επιδόματα; Ο Θεός να βάλει το χέρι του και πλούσιες χώρες της Ευρώπης να επιδείξουν γενναιοδωρία. Άλλωστε αυτό που συμβαίνει δεν είναι για πάντα. Μόλις αρχίσουν οι μαζικοί εμβολιασμοί, όλα θα είναι διαφορετικά.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
