Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, το τελετουργικό δεν άλλαξε. Νωρίς το πρωί, ο παππούς πήγε να παραλάβει το αυτοκίνητο από το βενζινάδικο, όπου το είχε δώσει για πλύσιμο και φουλάρισμα. «Δεν το πιστεύω, τη μισή σύνταξη μου ρούφηξε αυτό!», είπε χαμογελώντας πονηρά και με απορία προς τον πρατηριούχο. «Χαλάλι για τον εγγονό», συνέχισε. Ο παλιός, μπεζ, φαρδύς «στρατηγός», όπως αποκαλούσε το αμάξι του ο παππούς, με τα καφέ καθίσματα και τους ευρύχωρους χώρους -κληρονομιά από το εφάπαξ, σχεδόν δυο δεκαετίες πίσω- σήμερα είχε παράδοση παραλαβή για δέκα μέρες.
Ο Άκης, παίρνει τον «στρατηγό» τα τελευταία τρία καλοκαίρια, από τότε που έκλεισε τα 18. Λατρεύουμε τα πρώτα μας αυτοκίνητα, γιατί λειτουργούν σαν λευκώματα γεμάτα αναμνήσεις. Συνήθως αποκρούουμε την ιδέα της νοσταλγίας, πιστεύοντας ότι ένα τέτοιο «καρούλι» του παρελθόντος δεν είναι και η καλύτερη εμπειρία οδήγησης. Ωστόσο, για τον Άκη, ο «στρατηγός» κάπου κερδίζει. Πουθενά όμως δεν χάνει! Αυτό το αυτοκίνητο φουλάρει με καλοκαίρια. Κι αυτή είναι η ακατανίκητη αξία του και το καύσιμο της αντοχής του. Γεμάτο με αλάτι από τη θάλασσα και άμμο από την παραλία, στα καθίσματά του έχει απορροφήσει μέχρι και μπύρες, ταξιδεύοντας το #teamΑύγουστος -όπως το έχει ονομάσει η πενταμελής παρέα στο WhatsApp- σε κάθε γωνιά της Πελοποννήσου. Η παρέα το χρησιμοποιεί για μεταφορά, ανασκόπηση, ύπνο, αποθήκευση και πολλά άλλα. Αν το εσωτερικό του αυτοκινήτου μπορούσε να μιλήσει, θα έλεγε: «είμαι γέρος, λυπηθείτε με». Τελευταίο δεκαήμερο του Αυγούστου 2022, λοιπόν, και ο παππούς παραχώρησε τα κλειδιά στον εγγονό με περίσσια ικανοποίηση και ένα φιλί στο μέτωπο. Ο «στρατηγός» είχε παρκάρει έξω από τα Lidl για ανεφοδιασμό.
Συνήθως το team εξερευνά τους τόπους που επισκέπτεται μέχρι τελικής πτώσεως και στο τέλος της ημέρας αράζει σε μια ανοργάνωτη παραλία για ώρες. «Μπύρες!», αναφώνησε ο Άκης και κατευθύνθηκε με κλειστά μάτια προς τις lager. Στιγμιαίο καφέ για παλιακό φραπέ, να ταιριάζει και με το mood του αυτοκινήτου, και φύγαμε για τα barbeque απαραίτητα. Στην παραλία, υπάρχει πάντα μια αυτοσχέδια ψησταριά, που μένει εκεί απείραχτη, καλυμμένη και προστατευμένη όλο το καλοκαίρι. Έχει πλέον ενσωματωθεί με το design της παραλίας! «Τα βλέπω, τα σκέφτομαι ψημένα και πεινάω», είπε με μια βαθιά ανάσα ένας από τους φίλους. Μπριζόλες χοιρινές λαιμού σε XXL συσκευασία για extra large απόλαυση, φιλέτο μπούτι κοτόπουλο για τις πιο λιτοδίαιτες στιγμές μας, σουτζουκάκια για τις πιο παραδοσιακές και λουκάνικα παραδοσιακά, πρώτα στη σχάρα, αλλά και στις καρδιές μας. Πίτες κλασικές αλλά και με αλεύρι καλαμποκιού, μανούρι Θεσσαλίας από τη νέα σειρά τοπικών προϊόντων «Νώμα», χτυπητή και τυροσαλάτα -το αιώνιο debate-, πάπρικα και τζατζίκι (of course) για τα συνοδευτικά, μελιτζανοσαλάτα για να ανοίξει για τα καλά η όρεξη μας. «Κλείσαμε!», φώναξε αποφασιστικά ένας από τους φίλους. «Ώπα παιδιά, διακοπές χωρίς αυτό δεν γίνονται», έρχεται να συμπληρώσει ο Άκης και με μια ματιά στο μανάβικο βρίσκει το απόλυτο καλοκαιρινό street food που κανείς δεν απαρνιέται όσα χρόνια κι αν περάσουν. Καλαμπόκι ψητό, ή μάλλον «καψαλιστό» και ευωδιαστό πήρε τη θέση του στο καλάθι, μαζί με ένα φρέσκο καρπούζι γενναίου μεγέθους για επιδόρπιο. Στο ταμείο η παρέα μοίρασε τον λογαριασμό δια του πέντε, αφήνοντας στις τσέπες και value και money.
Η περιπέτεια είχε μόλις αρχίσει. Το ντουλαπάκι του αυτοκινήτου είχε γεμίσει με είδη πρώτης ανάγκης, αντηλιακά, μπισκότα και ηλιόσπορους που στο τέλος της ημέρας θα βρεθούν μαζί με τα άδεια κουτάκια cola να κροταλίζουν κάτω από τα καθίσματα καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδρομής. Ο «στρατηγός» θα γυρίσει στα χέρια του παππού άθικτος μεν και λίγο βρώμικος δε, αλλά με όλη την αγάπη που μπορεί να φορτωθεί και να χωρέσει στα ευρύχωρα καθίσματά του.
Αγαπάμε τα πρώτα μας αυτοκίνητα ίσως γιατί δεν υπάρχει άλλη επένδυση που να έχει τόσο μεγάλη επίδραση στην καθημερινότητά μας ως νεαροί και νεαρές. Ξαφνικά κατακλυζόμαστε από πιθανότητες. Έχουμε έναν κινητήρα κάτω από τα πόδια μας που μπορεί να μας πάει παντού. Το αυτοκίνητο του παππού ήταν, είναι και θα είναι για τον Άκη ελευθερία, ανεξαρτησία, αλλά και ευθύνη. Όπως όλα τα ωραία πράγματα στη ζωή. Κι ο παππούς ξέρει απ’ αυτά καλύτερα από τον καθέναν. Ο «στρατηγός» πήγε τα παιδιά του στο σχολείο και τον ίδιο σε μια καλύτερη δουλειά, αλλά και σε ένα σούπερ εστιατόριο της εποχής που ήταν αρκετά μακριά. Πέρασε μαζί του χειμώνες, με τα τζάμια να θολώνουν από τον παγωμένο αέρα και τα χιλιόμετρα να μην ξεπερνούν τα 50, αλλά και καλοκαίρια με το «έιρκοντίσιο» όπως συνηθίζει να λέει ο παππούς, να μην καταφέρνει ποτέ να δροσίσει την ιδρωμένη πλάτη του που κολλάει στο δερμάτινο κάθισμα. Για τον παππού αυτή η κληρονομιά έχει σημασία. Και αυτό είναι κάτι που ο εγγονός έμαθε και ξέρει να εκτιμά. Ο «στρατηγός» συμβολίζει για τον Άκη την εμπιστοσύνη του παππού. Και σαν αυτή, καμία άλλη αρετή.
Αύγουστος σημαίνει καλοκαίρι και καλοκαίρι σημαίνει ελευθερία. Αυτό είναι αλήθεια. Βρεγμένα καθίσματα και πατάκια γεμάτα άμμο. Αλατισμένα μαλλιά και καψαλισμένες ψησταριές. Γιατί τον Αύγουστο πρέπει να τον ζεις, ακριβώς όπως είναι. Ζεστός, νωχελικός και πάντα αξέχαστος. Σαν το αυτοκίνητο του παππού.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
